Na vorig jaar uren lang in de regen de Extreme Strecke van de Salzkammergut te hebben gereden, was het idee om hem dit jaar weer te doen, maar dan alleen als het lekker weer zou zijn. En dat was het met 25 graden zeker!
Toen alles er dus goed uit zag ben ik samen met Merlijn op donderdag vertrokken in alle vroegte om weer op de tijdelijke camping te gaan staan die ze hadden ingericht bij de lokale voetbalclub. De reis verliep redelijk op wat files na tussen Frankfurt en Würzburg. Rond een uurtje of vijf waren we er en na alles uitgestald te hebben konden we nog mooi even in het zonnetje een rondje om de auto benen los te fietsen. Daarna hebben we nog even een pizza gegeten in het dorp en toen naar bed.
De volgende dag hebben we alles zeer rustig aan gedaan. Op het gemak ontbijten, de fietsen klaar maken, naar de bike-check, startnummers ophalen en een rondje maken. ‘s-avonds hebben we bij de tent een pasta klaar gemaakt en lagen we er voor negen uur al in. Mijn wekker zou immers al om 03:40 gaan. Gelukkig viel ik snel in slaap :-)
Net voor de wekker werd ik wakker van het gerommel op de camping. Iedereen was druk bezig met de laatste voorbereidingen. Ik heb snel een bord kwark met muesli naar binnen gewerkt, kleding aangetrokken , zonnebrand erop en op naar het startvak. Het vroege gerommel zou heel goed van die mannen en vrouwen kunnen zijn geweest die er eerder uit waren dan ik. Ik stond namelijk redelijk achteraan in het startvak. Mocht ik hem ooit nog een keer gaan fietsen, dan komt die wekker om 03:00 uur te staan!
Eenmaal op weg was het wel vrij makkelijk om een paar honderd man/vrouw in te halen. Er zijn er gelukkig genoeg die aan het begin rustig aan doen. Mijn idee was om redelijk snel te starten op de eerste klim en daarna de hartslag redelijk laag te houden. Dit lukte allemaal aardig en ik kwam in een mooi groepje terecht. De eerste uren verliep het allemaal prima en heb de posten min of meer overgeslagen omdat ik met twee grote bidons aan het rijden was en wel even kon leven op de Torq gelletjes. Ik nam alleen af en toe al fietsend een bekertje water aan of een stukje banaan.
Tijdens het fietsen blijft het altijd leuk dat je steeds weer dezelfde mensen tegen komt. Meestal verloor ik wat in de afdalingen, maar met klimmen kwam ik ze vervolgens wel weer tegen. Een Oostenrijker vond dit ook wel erg vermakelijk en begon steeds weer te lachen als ik in zijn wiel kwam. Op de ski piste ging het alleen even mis. Voor me ging er iemand onderuit en daardoor moest ik van de ideale lijn af en kwam ergens vallend op de stenen tot stilstand. Gelukkig was er met de fiets niks aan de hand en had ik alleen wat kleine schrammetjes en kon ik meteen weer door en weer aansluiten bij het groepje waar ik in zat. Op de trails en klimmetjes is het allemaal niet van groot belang, maar het stuk langs het meer zou dit nog wel eens handig kunnen zijn en het is toch leuker fietsen. Naar mijn idee fiets ik dan altijd net iets harder dan wanneer ik alleen zou fietsen.
Na wel een beetje uitgekeken te zijn op gelletjes en om het honger gevoel te stillen ben ik vanaf ik denk kilometer 70 begonnen met bidons vullen, zoute broodjes, meloen, koekjes, kaas en worstjes te eten. Soms was het echt proppen en je zakjes vullen. Nadat we voor de tweede keer langs de Ewigen Wand waren gefietst en aan het afdalen waren richting Lauffen, zag ik rond de 100 kilometer in een keer een RideMyMTB shirtje. Het was Merlijn die de b-strecke aan het fiesten was! We hebben heel even samen gefietst, maar al snel splitsten de routes zich weer, maar het was toch wel even leuk en toevallig.
Ondertussen reed ik ook nog steeds met dezelfde Oostenrijker en kwamen we samen op het vlakke gedeelte aan richting het meer. Net in de afdaling er voor raapten we een bekende van hem op. Ze waren druk aan het ouwehoeren, maar van dat Oostenrijks kon ik verder niks van verstaan. Dus lekker een beetje in het wiel hangen, af en toe wat kopwerk verrichten en met meer dan 30 gemiddeld op naar de Salzberg.
Vooraf dacht ik van als ik die Salzberg maar over ben, dan valt het allemaal wel mee. Dat eerste was alleen makkelijker gedacht dan gedaan. Op de post een aantal kilometers voor de Salzberg had ik wel hartige dingen gegeten, maar ik was vergeten om iets van Coca Cola of Red Bull naar binnen te werken. En die fout kwam me duur te staan. Het eeste gedeelte ging nog wel, maar ik begon langzaam helemaal leeg te lopen. Ik kreeg een enorm slap gevoel in mijn armen en het asfalt gedeelte moest ik tijdens het lopen af en toe weer stil staan. De Oostenrijker kwam me al hangend met zijn borst op het zadel en de fiets langzaam vooruit duwend voorbij en lachte dit keer niet. Tijdens de hele Salzberg heb ik twee gelletjes naar binnen gewerkt om vervolgens te hopen dat er snel een post zou komen. Het begon op dat moment ook erg warm te worden in de brandende zon. Gelukkig was er een ‘einheimische’ die allemaal gevulde flesjes water over mensen aan het gooien was. Dit was echt zalig en koelde me lekker af.
Eenmaal bij de post aangekomen heb ik zoveel mogelijk suiker naar binnen gewerkt in de vorm van een blikje Red Bull, cake en bananen. Na een kwartier begon dit medicijn te werken en begon ik weer de mensen die me voorbij waren gegaan op te rapen en kwam ik weer te fietsen met de Oostenrijker. Deze kon ik mooi volgen in de afdaling naar Gossau. Op het laatste klimmetje van ongeveer 450 hoogtemeters heb ik hem ergens achter me gelaten. Hier was op sommige plekken de hitte ook slopend. Je zag mensen hangend over de fiets in de schaduw staan water over zichzelf gooien. Het kwam bij mij nog in me op om even met mijn voeten in een koude beek te gaan staan, maar telkens dacht ik van dat doe ik bij de volgende wel als er een in het zicht kwam.
De laaste kilometers gingen super snel omdat het bijna alleen maar naar beneden was en ik begon zelfs in de afdaling nog mensen in te halen van de a-strecke. Twee kilometer van de finish had ik nog iemand in mijn wiel die niet over wou nemen, maar uiteindelijk de afspraak gemaakt dat we naast elkaar zouden blijven rijden en er om zouden sprinten. Helaas verloor ik die net omdat de benen helemaal vol liepen.
Al met al super tevreden met het resultaat. Ik ben 76e (12:28:42,4) geworden overall en heb een uur en 7 minuten van de tijd van vorig jaar afgereden. Alleen waren de omstandigheden niet te vergelijken met elkaar. Toen veel last gehad van de regen en de glibberige ondergrond en dit keer was het behoorlijk warm. De Oostenrijker bleek achteraf maar een paar minuten achter me over de finish gekomen te zijn.
Net zoals vorig jaar heb ik hem gereden met 1×11, een 30 blad voor en 42 tandjes als grootste achter. Op de fiets zat een Fast Trak voor en een Renegade achter. Die laatste heb ik er de vorige avond trouwens nog op gezet omdat oa Gert Stappenbelt, John en Elma begonnen te lachen toen ze mijn versleten Renegade zagen. Mocht ik hem ooit nog een keer fietsen, dan is het wel met een Eagle setup en 30 voor. Dan moet je bijna overal wel boven komen mocht je geen suiker dip krijgen.
En nu gaan we verder met relaxen. Dat wil zeggen: in de hangmat liggen, beetje fietsen, eten en slapen in de daktent. :-)
