Oldebroek of de 3-Talermarathon? Oldebroek of de 3-Talermarathon? Oldebroek of de 3-Talermarathon? Het duurde even voordat ik besloten had. Het werd Oldebroek. De 3-Taler is veel leuker, lekker lang klimmen, dacht ik. Toch werd het Oldebroek. Reistijd gaf de doorslag.
En op zaterdagochtend stonden we aan de start. Bart, Hans en ik voor de 100km. Bart stond naast me. Hij had er zin in, het spatte eraf. Wel fijn. Ik houd niet van de drukte bij de start. Zijn enthousiasme hielp me aardig! Het parcours was in de buurt van Heerde. Verschillende verkenners berichtten dat het een aardig snel circuit was….
De startopstelling ging wat warrig. Er waren 25 VIPs die vooraan mochten staan, waaronder Sir Bart Brentjens. Daarna 6 dames. En de rest van de kudde was op een gegeven moment niet meer te houden en drong zichzelf op naar voren. Dan doen we mee, dus alle drie stonden we behoorlijk vooraan.
Bart vertrok heel snel. Dook in elk gaatje en zat vrij vlot behoorlijk vooraan. Hans en Jan zijn wat minder handig. Bart was gevlogen.
In ronde 1 zaten Hans en ik in dezelfde groep van ruim 15 man. 15-20 seconden voor ons fietste Bart in een groepje van 4. En we zijn natuurlijk een team, dus dat Bart alleen voor ons zat was niet gezellig. Daar moesten we naar toe. Ik heb zitten sleuren, trekken, met nog een paar anderen. Wat we ook deden, we kwamen niet dichterbij. Ik heb steeds zitten tellen. 15 seconden. 10 seconden, 20 seconden….Pas eind ronde 2 sloten we aan.
Man, man, man wat ging het bizar hard. Na 2 ronden tegen de 31km/h. Door de bossen, over singletracks, heel veel bochtjes en bultjes. Elke keer weer aanzetten en snelheid maken. Achteraan in de groep was het helemaal lollig. Elke keer weer als een gek proberen aan te haken.
De ronde was verrassend leuk. De langste klim was zo’n 30 meter omhoog. In de derde ronde raakten we Hans daar een beetje kwijt. Hij vervolgde in eigen tempo. En in de 4e ronde dunde de groep verder uit. 2 mannen vertrokken, die waren echt te snel voor ons.
Zo’n 7km voor de finish zaten nog was kleine klimmetjes. We zaten inmiddels in een groepje van 8. Ik weet dat ik niet de beste sprinter ben, dus ik heb geprobeerd het groepje uit te dunnen. Onbedoeld was Bart ook ineens weg. Oei. Met een groepje van 4 stormden we uiteindelijk op de finishstrook af. Ik had al mijn kruit inmiddels verschoten en moest de mannen laten gaan.
In de finishstraat zaten we bij te komen, en gezellig na te babbelen. Het was een veel leuker parcours dan vooraf gedacht, en bizar snel. Ik had ruim 30 gemiddeld gereden.
Bij de prijsuitreiking stonden Bart (3e) en ik (2e) ineens op het podium. Geweldig grappig en totaal onverwacht.
Achteraf een goede keuze om hier te fietsen. De honneurs bij de 3-Taler bleken prima te zijn waargenomen door Arjen en Inge. Lekker clubje dat RMM en wat een leuk spelletje, dat MTB-en.
