Bike-Marathon „Rund um Zierenberg“ 2018

Nadat de pannenkoeken naar binnen waren gewerkt (wel een beetje dooreten Jan) vertrokken we (Arjen en Jan) zaterdagmiddag richting Zierenberg. Onderweg was de snelweg af en toe behoorlijk nat en boven het Sauerland hingen donkergrijze wolken. Het zou wel eens flink nat kunnen zijn in Zierenberg…. Eenmaal daar aangekomen begon het ook zachtjes te regenen maar het leek allemaal wel ok. De regen hield ook snel weer op waardoor we wel weer durfden te hopen op een lekkere dag zondag. Jan had al enige tijd geleden een Pension geboekt in een naburig dorpje. Dat lag 5 km verderop en de navigatie loodste ons naar huisnummer 37. Maar huisnummer 37 leek helemaal niet op een pension. Dus wat rondjes gedraaid met de auto en uiteindelijk maar aangebeld. Na een poosje wachten deed een jongen (met z’n vader en een hondje op en achtergrond) de deur open. Nee, het was geen pension en ze wisten er ook geen te vinden. Arjen ging de bevestiging mail van de boeking erbij zoeken en zag dat het nummer 57 was. Jan krijgt blijkbaar wat last van z’n ogen… Een bankrekening nummer doorgeven aan Anne en Helmuth ging ook niet in 1 x goed. Maar goed, we fietsen ook niet voor niets in de 40+ categorie.

Eenmaal geïnstalleerd in het pension hebben we er eerst voor gezorgd dat we een goede nachtrust konden hebben. Dit hield in dat we even op vliegen jacht zijn geweest. Na uiteindelijk de laatste vlieg gedood te hebben zijn we lekker op tijd gaan slapen. De volgende ochtend relaxt het ontbijt opgegeten en met de auto richting de start in Zierenberg te gaan. Anne en Helmuth waren er ook mooi op tijd dus we stonden naast elkaar geparkeerd. Alle fietsen werden klaar gemaakt voor de wedstrijd en we konden al vlot richting de start fietsen. Het was even zoeken naar een goede plek voor het bidonkrat maar een mooi bankje na de startklim was snel gevonden. Jan en Arjen stonden redelijk vooraan in het eerste startvak. Dat was wel fijn aangezien de halve en hele afstand tegelijk zouden starten. De eerste paar kilometers waren wel nerveus maar gelukkig ging het allemaal goed. Het leek alleen wel of iedereen je aan het inhalen was… Maar of dat halve of hele rijders waren was lastig te zien. Uiteindelijk kon je in de eerste ronde wel een groepje vinden om mee te gaan rijden. Het was afwachten hoe de benen zouden voelen na de laatste marathon in Amerongen en de vakantie er na. Gelukkig viel het erg mee en konden we een mooi tempo fietsen. Jan heeft bij het ontwijken in de 2e ronde helaas een duikeling gemaakt (wel fijn dat je een helm op hebt) maar kon gelukkig wel verder fietsen. Hij werd in die ronde ingehaald door Anne en kon helaas net niet z’n wagonnetje aanhaken. Wel wist hij de schade te beperken en kwam uiteindelijk als 26e over de finish en 6e in de 40+ categorie. Mooi resultaat! Arjen had in de 2e ronde een mooi groepje gevonden waar goed werd samengewerkt. In de laatste ronde blies hij zijn motor nog bijna op door mee te sprinten bergop bij een Duitser in het wiel maar kon gelukkig nog herstellen. De laatste paar kilometers haalde hij nog wat mensen in en met een groepje ging hij de laatste helling richting de finish tegemoet. Op die helling was het volle bak naar boven en lekker tegen de kramp aan over de finish. Een 11e plek en 3e in de 40+ categorie was het resultaat.

In tegenstelling tot Jan en Arjen hadden Helmuth en ik de wekker gezet op 05:00 uur. Zelf had ik eigenlijk eerst het plan om in mijn daktent te gaan slapen, maar de weersverwachtingen waren niet echt optimaal voor op de camping/parkeerterrein.

Na het warm fietsen en het tijd was om naar het startvak te gaan werd ik toch wel wat teleurgesteld omdat ik niet in het eerste startvak mocht starten. Dit kwam omdat ik een ‘nachmeldung’ had gedaan. In plaats van mijn fiets ergens over een hek te tillen ben ik maar braaf in het tweede startvak gaan staan.

Toen het startschot klonk heb ik geprobeerd om zo snel mogelijk naar voren te komen. In het stuk door het dorp had ik al tientallen mensen in kunnen halen en op de eerste klim ging het ook nog aardig totdat ik het gevoel kreeg dat ik mezelf aardig hard aan het opblazen was. Ik ben een stukje rustig aan gaan doen om vervolgens op een net iets minder hard tempo door te fietsen als ik aan het begin deed. Eenmaal aangekomen in een groepje met onder andere Koen Bijsterbosch ben ik daar een tijdje mee blijven fietsen om weer wat op adem te komen. Toen ik dat eenmaal was, ben ik ook wat kopwerk gaan verrichten en viel de groep wat uit elkaar. Ik bleef met nog iemand van de korte afstand en de lange afstand over en op een gegeven moment kregen we Jan in het zicht die in het eerste vak was gestart. We hebben een tijdje samen gereden, maar helaas kon Jan net niet volgen door de tempowisselingen van de gast van de korte afstand.

De laatste ronde heb ik nog een paar man op kunnen rapen en lekker door kunnen fietsen. Uiteindelijk kwam ik als 22ste over de streep en was ik bij de Masters 1 9e geworden. Achteraf bleek dat ik de race heel constant heb gereden en ik de rondes allemaal in ongeveer 1 uur en 15 minuten heb afgelegd. Nu vraag ik me dus af wat dit wil zeggen. Had ik ergens harder kunnen fietsen of is dit een teken dat je het maximale er uit hebt weten te halen? (comments/tips zijn welkom :-)) Ik weet in ieder geval wel dat ik nog nooit zo hard gestart ben en tot laat nog een erg hoge gemiddelde hartslag had.

Helmuth is na een goede race en een derde ronde zonder achterrem als 49e overall en 19e bij de Masters 1 over de finish gekomen. De overige uitslagen staan op de site van Time and Voice. Nadat we allemaal binnen waren hebben we nog even met zijn allen genoten van alcohol vrij bier en een bratwurst in het zonnetje. En het blijft me altijd verbazen hoe de sfeer dan is op zo’n terrein. Je begint er steeds meer mensen te kennen en het is dan leuk ouwehoeren over zo’n wedstrijd en alles wat erbij komt kijken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *