Allerlaatste Bergrace ooit – 2020

Verslag van Jan:
Ik heb even door m’n MTB-archief gebladerd. Ik zag foto’s van Bergraces uit 2008 – 2013. 26-inch fietsjes, fladderende kleding, af en toe een iets te bolle kop. En, o wat waren we jong!! Er kwamen mooie herinneringen boven. Arjen en ik vormden een tijdje met nog 3 ander mannen het groepje “Health Angels”. In hetzelfde pakje reden we de rondjes in Arnhem, Oosterbeek, Lunteren en Wageningen. Inge en Klazien stonden langs de kant, als supporters. Nostalgie. Hier moest ik wel aan meedoen. Vorig jaar is in dit weekend 1 van de maten van toen overleden. Dit was ook een mooie manier om hem te herdenken.

De organisatie had alles uit de kast getrokken om er een mooi evenement van te maken. Er was een mooi programma van verschillende afstanden Trailrunning. En 2 MTB wedstrijden!

Dit alles op de Wageningse Berg. Zwaar zat dus. Hoogtemeters gegarandeerd. Bijkomend gegeven: ik had gisteren ook de 105km van de 9th Wave marathon in Apeldoorn gefietst. En ik had me daar niet bepaald ingehouden…..

Inge en Arjen waren er ook. Inge als fietser en Arjen als coach, supporter en fotograaf.

De setting was een feest van herkenning. Veel bekende gezichten, maar dan een stuk ouder. Dezelfde kleurrijke en ook wel een beetje lelijke startboog. En mix van deelnemers, ook grote namen zoals Tijs Al, Maarten Tjallingi en Bart Voskamp. En nog weer een paar stalen frames en 26inch wielen gespot!

Het parcours was erg leuk. Net iets anders dan vroeger, maar de bekende klimmetjes zaten er in. Ik had me voorgenomen om niet te gek te doen. Want 105 minuten is best lang. Goed doseren. En dat plan ging na 500 meter direct de prullenbak in. Stok in de spaken, snel eruit en keihard achtervolgen. Maximaal. Ik moest en zou in het groepje Voskamp komen. O, wat deden de benen zeer, zeker op de kleine korte klimmen. Maar ja, ik vond het veel te leuk. Achterin de groep, aanhaken en meeploeteren tot de laatste ronde. Ik reed de hele wedstrijd 16e en kon op de laatste klim nog een beetje opschuiven: 12e!

Verslag van Inge:
Voor de start was er nog een flashback, met de strenge meneer van de organisatie die iedereen strak op nummer in de startopstelling zette, ook daar was niets veranderd. Moest wel even gniffelen om het tafereeltje. Leuk om er nu ook onderdeel van te zijn.

De start was wel even spannend, al die mannen die zo snel mogelijk naar voren wilden. Na de start lus was de groep gelukkig wat uit elkaar getrokken zodat ik mooi mijn eigen tempo kon oppakken. Het voelde allemaal lekker, de modder viel mee en ik was blij dat ik besloten had te gaan. Even een flink leermoment toen ik na drie rondes, te hoog in mijn ademhaling, een te grote plons koude drank naar binnen goot die mijn luchtpijp volledig dichtkneep. Van schrik miste ik bijna de scherpe bocht naar links maar gelukkig nog nipt gehaald. Daarna liep het allemaal wat minder soepel, kreeg ik mijn ademhaling niet onder controle en moest het tempo door een zijsteek noodgedwongen naar beneden. Maar ik genoot er zeker niet minder van. Wat leuk om dit te kunnen doen, helemaal met al die aanmoedigingen langs het parcours! Er deden met deze afstand niet zoveel dames mee omdat de meesten voor de korte wedstrijd hadden gekozen, maar desondanks was het leuk om als eerste over de streep te mogen komen en dit samen met Jan en Arjen te mogen beleven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *