VulkanBike Eifel Marathon 2019

Voor de verandering was het RMM team dit weekend opgesplitst. Terwijl de ene helft zaterdag richting het hoge noorden vertrok voor een mooie race in Norg, reden wij vrijdagavond naar het zuidelijke Daun om daar de volgende dag de Vulkan Bike te gaan fietsen.

De ultra marathon stond dit jaar in het teken van de Deutsche Meisterschaft, dus alle sterke Duitse rijders zouden op die afstand aan de start staan. Mooie concurrentie voor Jan en Arjen dus! De weersvoorspelling voor zaterdag was niet helemaal geweldig, het kon alle kanten op gaan.

Bij het opstaan was duidelijk dat het in ieder geval niet de zonnige kant was opgegaan. Het was grijs en grauw en de regen had het gewonnen. Gelukkig werd het droog toen we de spullen in de auto moesten doen en was het grootste regenfront in ieder geval voorbij.

Even na half 9 klonk het startschot voor Jan en Arjen. Vergezeld door Reinier en een heleboel snelle Duitse mannen gingen ze er vandoor. Ik mocht bijna een uur later aan de bak bij de marathon afstand en Patrick kon zich nog even alleen (zonder Reinier aan zijn zijde) in bed omdraaien want om 10 uur was de vertrektijd van de Halbmarathon.

Klazien was zo lief om de bidons aan te geven. Als ze had besloten om daar vanaf te zien toen het opnieuw begon te regenen had ik haar geen ongelijk gegeven. In beweging zijn in een natte wereld is een stuk makkelijker dan verkleumd staan wachten tot iedereen langsgekomen is. Maar rond negen uur is ze resoluut in de auto gestapt om zich naar het eerst wisselpunt te begeven.

De tijd tot mijn start kon me niet snel genoeg gaan. Bibberend van de kou ben ik maar zo dicht mogelijk bij de andere rijders gaan staan om het wat warmer te krijgen. Gelukkig klonk daar eindelijk het startschot. Het eerste stuk over het asfalt was geneutraliseerd, totdat we het bos in draaiden. Het lukte me maar niet om de stramheid en kou uit mijn lijf te krijgen. De doelstelling van vandaag was om de finish te halen, dat was gezien de vorm uitdaging genoeg. In het begin was het wel even lastig om de moraal goed te houden omdat het duidelijk nog niet ging zoals ik zou willen. En even met de gedachte gespeeld om toch af te haken. Maar na nog een blik om me heen in deze geweldig mooie omgeving die extra groen leek door de natte laag over alle bladeren realiseerde ik me hoe bevoorrecht ik eigenlijk was om dit gewoon te kunnen doen. En toen het zonnetje ook nog eens zijn best ging doen was het weer helemaal goed.

Tijdens zo’n rit is het ook altijd grappig om te merken dat je steeds weer dezelfde mensen om je heen hebt. Dat er verschil is in snelheid van het klimmen en dalen, maar dat je altijd weer een moment hebt dat je even samen fietst en een beetje met elkaar keuvelt.

Halverwege de rit kwam er weer een flinke bui over en na het niet op tijd kunnen ontwijken van een flinke modderplas veranderde het schakelen van niet helemaal soepel naar flink belabberd. De lichtste verzetten lieten me op het moment dat ik ze (met mijn 38 voorblad) het hardst nodig had flink in de steek. Even zakte de moed me in de schoenen of ik de finish zo wel zou halen, maar gelukkig stond Klazien daar ineens. Heerlijk in het zonnetje en met een grote glimlach! Een mooie positieve impuls op het juiste moment. Knop omgezet en rustig koers gezet richting de finish. De laatste lange steile klim omhoog geduwd door de heerlijke Thunderstruck tonen van ACDC en daarna de afdaling naar Daun ingezet. In het dorp nog even de laatste kuitenbijter en daarna een warm ontvangst bij de finish door de andere RMM leden die al lang en breed gearriveerd waren.

Patrick had slechts twee en een half uur nodig gehad om de 65 km en 1300hm van de Halbmarathon te volbrengen, wat hem een dik verdiende 2e plek in zijn Altersklasse (en een vierde plek overall) opleverde. Jan en Arjen hadden zich ook knap verweerd in het Duitse elite veld. Arjen kwam als 6e en Jan als 20e bij de seniorenII over de streep. Een hele knappe prestatie in dit deelnemersveld met de toprijders van Duitsland. Zelf had ik gedacht dat we alleen op de prijsuitreiking van Patrick hoefden te wachten en was dus erg verbaasd toen ik de uitslag van de dames zag. Een 1e plek in mijn categorie en een 3e plek overall was een meer dan leuke verassing.

Terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam, konden we heerlijk droog en onderuitgezakt in een strandstoel in de feesttent napraten en tussen de grappen en grollen van Reinier door op de prijsuitreiking wachten. Klazien mocht misschien niet richting het podium in de feesttent, maar had wat mij betreft zeker de grootste medaille verdiend: bedankt voor de geweldige verzorging en mentale support!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *