Montferland Marathon 2018

Voor velen van Team RideMyMTB was dit een thuiswedstrijd. Helmuth en ik hebben niet meegedaan omdat we net terug zijn uit Italië en dit een mooie gelegenheid was om eens een keer bidons aan te geven en wat voor onze sponsoren te doen. We zijn op pad gegaan met een heuse teambus die we konden lenen van Broekhuis Oost en ook hebben we gadgets uitgedeeld van Dienstverlening J. van der Ploeg.

Het aangeven van de bidons was aardig hectisch we stonden op het punt waar de splitsing was voor de 75 en 100 km route zodat we iedereen konden voorzien. Het was aardig heen en weer lopen en soms moesten we ons zelfs opsplitsen. Ook leuk was het om te zien hoe iedereen op de fiets zat. De ene nog lachend en dan andere een strakke blik.

Robin en Patrick hebben een verslag geschreven van de ervaringen.

Robin: Vandaag reden we de Montferlandmarathon, georganiseerd door het Wielerfestival Montferland. Locals als we zijn, hadden we deze supergave ronde al vaker gereden de afgelopen weken. Het is een mooie snelle ronde, die verraderlijk zwaar is, vooral voor de deelnemers die 100 kilometer rijden.
Ik had daar zelf deze keer niet voor gekozen omdat iedereen van “ons groepje” de 75 deed. Naderhand is dat gezelliger en misschien zou het voordeel op kunnen leveren om samen te rijden. Dat laatste bleek ijdele hoop. De start verliep erg rommelig. We stonden in het juiste vak vooraan te wachten, maar het startvak voor ons was 80 meter naar voren gegaan. Evenals heel veel deelnemers van ons startvak. In plaats van vooraan in het vak, stonden we dus achteraan in ons vak. Na de eerste lus over het asfalt kon het feest beginnen. De meesten van ons team waren snel en goed gestart, Erik en ik wat minder. Maar Erik trok lekker door en we maakten wat tijd goed. Helaas had hij bij de klim naar hotel Montferland niet in de gaten dat ik een tak in m’n derailleur kreeg en van de fiets moest. Vanaf dat moment was het dus een solomarathon. Dat ging op zich prima, meestal moet ik op gang komen, naarmate het langer duurt, gaat het dan steeds beter. Zo ook nu. Ik kon merken dat veel deelnemers last hadden van de warmte en het toch best zware rondje. De kleine groepjes waar ik in kwam, vielen vaak stil en zo fietste ik van groepje naar groepje. Doordat Anne en Helmuth bidons aangaven op verschillende punten, was drinken geen probleem. Naarmate de marathon vorderde, begon het steeds lekkerder te gaan en begon het eind in zicht te komen. Op zo’n 5 kilometer voor het eind “raapte” ik Wessel op en begon aan de “eindspurt”. Daar kon ik nog net Erik zien die het rondje voor Specialized verliet toen ik eraan begon. Uiteindelijk finishte ik op de 15 e plaats in mijn categorie.

Patrick: Vandaag de ‘75’ km van Montferland! Na aankomst in ’s-Heerenberg sloeg de twijfel al toe; Wat is het hier koud! Zomershirt of normaal shirt??? ‘Gelukkig’ had ik mijn normale shirt vergeten en werd ik gedwongen om te starten in mijn zomershirt. Tijdens het inrijden kwam de zon door en werd het al snel warmer en warmer. Goede ‘keuze’ dus. Nadat we de bidons hadden afgegeven aan onze top verzorgers van de dag; Helmuth en Anne, zochten we onze plek op in het startvak. We stonden met alle teamgenoten mooi vooraan, maar op een gegeven moment was de start ineens 200 meter verder. Toen we daar aankwamen moesten we helemaal achteraan starten. In het vak kon nog een beetje naar voren schuiven, zodat ik niet helemaal achteraan hoefde te starten. Helaas waren mijn teamgenoten niet mee geschoven. Toen ik daar alleen in het startvak stond ging ook meteen het wedstrijdplan overboord; Ik wou rustig starten en dan het 2 e deel versnellen, maar het plan werd nu om zo hard mogelijk te starten en dit door te trekken tot aan het klimgedeelte. Op de klimmen kon ik nog redelijk doorrijden, maar ik hield wel iets reserve over. Doordat ik mij niet helemaal leeg had gereden op de steile klimmen begon ik gaandeweg weer renners  op te vegen. Die bleven er nog lang aanhangen. Iets te lang voor mijn gevoel. Mike Hendriks en ik zorgden voor het kopwerk, maar Mike kon helaas niet mee versnellen op het juiste moment. Dit was na 50 km, ik reed dus weer solo door. Nadat ik voor de 2 e keer op Hulzenberg kwam. Zag ik Robin Grotenhuis aankomen, ik vernam dat hij sterk reed en niet te beroerd was om ook het kopwerk te doen. Samen reden we door en begonnen we steeds meer renners op te vegen. Je kijkt dan toch of je wat grijze haren onder de helm ziet zitten, want dat is dan waarschijnlijk weer een concurrent die je kunt wegstrepen. Op een gegeven moment waren de mannen met grijze haren op. Je hoopt dan toch stiekem op een podiumplaats, maar je hebt geen idee waar je in het veld rijdt. Robin Grotenhuis gooide het laatste stuk het tempo nog wat omhoog, maar ik kon goed volgen. We reden volle bak door het slakkenhuis en de singletracks bij Specialized. Op de laatste 200 meter volgde een eindsprint op de weg, deze kon gelukkig nog net winnen, want ik had allang aan Robin gezien dat hij een concurrent was. We kwamen met een rotgang over de finish, de kramp zat in beide bovenbenen en de menigte bij de laatste verzorgingspost kwam wel heel snel op mij af. Al slippend en slalommend kom ik er doorheen en denk ik nog, wat dom van mij. De netto tijd van Robin was beter omdat hij iets later was gestart. Achteraf waren we net een minuut te langzaam voor het
podium, maar het goede gevoel is er niet minder om. Het was een hele gave wedstrijd en de verzorging en de supporters waren top! Smaakt naar meer. Next stop: zaterdag 30 juni, Amerongen

Arjen heeft een super prestatie geleverd door als 2e te eindigen op de 100 km bij de 40+. Hij wist zelfs Ramses Bekkenk voor te blijven! Jannitta heeft helaas op moeten geven met een lekke band. De rest van de uitslagen zijn hier te vinden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *